Feldenkraisworkshops in Eerde 2012
Weer stond ik dit jaar binnen het hek van 'Het Kasteel van Eerde'. De plaats waar tegenwoordig de Internationale School gevestigd is en waar je slechts sporadisch wordt toegelaten. Alleen maar wanneer de eigenaar, Natuurmonumenten, een rondleiding of een culturele activiteit aanbiedt. Of wanneer je in het huwelijk wilt treden in die prachtige zaal op de eerste verdieping.
Folkcamp
Wij, die zo bevoorrecht zijn dat we er een weekje binnen het grote hek mogen meemaken, beseffen die positie maar al te goed.
Want de drie weken folkcamp die er door de Stichting Folkcamp Eerde worden georganiseerd, zijn altijd bomvol.
Volledig door vrijwilligers gedragen vakantie'weken' met activiteiten als zingen, muziek maken, dans en volksdans. En met 's middags de meest uiteenlopende workshops die de deelnemers zelf aanbieden.
(zie: www. Folkcampeerde.nl)
Kampkrant
Geke en Marianne en muziek door Rosalie
Er gingen wat vrouwen naar Feldenkrais toe
En wees maar gerust, want je wordt er niet moe
Je mocht lekker liggen languit op een mat
Ogen dicht en goed luist’ren naar Irene die schat
Voel je je benen, je knieën je neus
Je rug en je hoofd ook je armen, ja heus
Zo kwam toch je hele lijf echt aan de beurt
Je werd sloom en ontspannen en niemand die zeurt
Hela wordt wakker, nu komt een ballon
Leg op je stoel, ogen dicht geen pardon
Je moest er op zitten, heel rustig ’t komt goed
Kijk maar eens even, ik weet hoe het moet
Oh lieve hemel, toen was het echt bal
Dat ging nèt niet goed... een hele harde knal
Met een schok ieder wakker en ieder recht op
Juf had wel meer balonnen dus dat was geen strop
After de les was je “zwaar” maar voldaan
’t was nog geen tijd om naar bed toe te gaan
Het was zo relaxend er klonk soms een gaap
Ja er kunnen nog meer bij, je staat niet voor aap
Eigen lichaam en maniertjes
Ik heb er vier middagen Feldenkrais mogen onderwijzen.
Had er de kans mensen te laten ervaren hoe weinig ze zich eigenlijk van hun eigen lichaam en hun eigen maniertjes bewust zijn. Want zo vaak leven en bewegen we op een soort 'automatische piloot'. En dat kan heel lang goed gaan.
Tot het moment dat het lijf gaat protesteren en er ongemak ontstaat. Of pijn. En dan willen we liever vandaag nog van die narigheid verlost worden. En dat is niet zo simpel; je moet er zelf ook wat aan doen. Voorkomen, weten dat het ànders kan, is beter dan genezen...
Ballonnen
In de mooie nieuwe ecologisch verantwoorde school was de grootste lesruimte voor ons.
Met dank aan de muziekgroep die ons die grote vloerruimte wel wilde gunnen. Wat 'n weelde. En er waren eindelijk ook de geschikte stoelen waarnaar ik stiekem al een paar jaar verlangde...
Dus begonnen we met wat verkennend bezig zijn met ons eigen lichaam en de vloer onder ons. Welk contact maak je? Is dat anders als je gewoon op je rug met je benen languit ligt dan wanneer je je knieën omhoog hebt? Kun je je gewaarworden wat het verschil is?
Wat gebeurt er als je je voeten ietsie in de grond drukt? En als je die druk loslaat?
En toen?
Opeens was er een ballon die opgeblazen moest worden.
En de opdracht een stoel te grijpen en op je ballon te gaan zitten.
Het werd een heel spektakel. Na afloop werd die ervaring meteen door gebriefd aan wie er niet bij was. Wat wonderlijk dat je op een ballon kunt zitten en dat die heel blijft. Of niet. (Lees hoofdstuk Billen en ballonnen er maar op na)
Op een dikke en te korte matras
Dus waren er de tweede dag weer nieuwsgierigen. Op je rug op een dikke matras liggend die eigenlijk te kort was. Kon je niet beter gewoon op de harde vloer liggen op een handdoekje? Probeer dat uit en trek je eigen conclusie!
We deden lekker lui wat met onze armen, benen en hoofd. Merkten dat adem deel was van ons bewegen. En vonden uit dat je op meer dan één manier je benen kunt optrekken opdat je voetzolen de grond beroeren. En waar jouw voeten dan staan; jóuw gewoonte-patroon. Jouw keuze. En iedere keuze heeft een relatie tot de rest van je body.
Gelukkig zitten je armen ergens in je schouders aan je romp. En je benen horen bij je bekken. Spannende dingen om bij jezelf naar op zoek te gaan. En dat allemaal op een luie manier waarbij je ook nog dreigde in slaap te vallen. En dat mocht allemaal.
Onhandige relaties?
De derde dag vertelde ons wat meer over dat bekken en de grote spieren die daar binnenin en aan de buitenkant hun werk doen. Handig of on-handige relaties met elkaar. Die grote spieren kunnen wel degelijk héél voorzichtig een boodschap doorgeven naar de uiteinden van ons lichaam. Naar onze handen en voeten opdat die doen waarvoor ze gemaakt zijn. Maar dan is het prettig als die boodschap niet onderweg tegengehouden wordt. Spanning, stress, lage rugklachten; ik hoef niemand daarover iets te vertellen. We weten het uit eigen ervaring. Toch kun je door slimmer te leren bewegen, veel voor jezelf betekenen. En dat is te leren. Feldenkrais is een vorm van bewegings-educatie, een leer-weg. Geen therapie-vorm.
Lekker lui liggen
De laatste dag van de 'Lekker-lui-liggen'-workshops lag iedereen op zijn of haar eigen buik.
We deden spelletjes met voeten, enkels en heupgewrichten. Waar zitten die eigenlijk?
En vonden uit waar de ene knie was en waar de andere. Wat de ene wilde. En de andere eigenlijk niet.
Leuk hoor, dat er zoveel te ontdekken viel. Want wat een ontdekking dat je prettiger op je ene wang ligt dan op de andere. Dat een beweginkje weer anders voelt wanneer je je hoofd op je voorhoofd steunt.
En dan opeens mag je uitrusten op je zij. Je opkrullen als dat lekkerder voelt. En even zitten zoals je graag wilt en nodig hebt op dat moment.
Je voorbereiden op weer een andere relatie met de zwaartekracht. Ga staan, draag je hele gewicht op je twee relatief kleine steunpunten, je voeten.
Dat het zitten aan het eind en het staan daarna, zo ànders is.
Dat je jezelf niet meer kent.
Dat lópen een heel nieuw fenomeen lijkt te zijn.
Tja, Feldenkrais wil je niet veranderen.
Feldenkrais wil je eigenlijk niet eens forceren iets te leren.
Feldenkrais biedt je heel stiekemweg de mogelijkheid zèlf op onderzoek uit te gaan.
En door die ervaringen worden je brains, je hersens, uitgenodigd het voorwerk te doen dat tot andere bewegingingspatronen leidt.
Meer weten?
Meer info? Ga naar: www.feldenkrais.nl, site van de Nederlandse Feldenkrais Vereniging.
Zoek vooral naar een gecertificeerde docent.
Want helaas zijn er teveel lieden die denken dat ze, zonder zich de licensie te hebben verworven, deze methodiek kunnen onderwijzen. En meestal bieden die niet de kwaliteit die we beogen. Zoek gerust contact met me als je twijfelt.
Gedicht
Het geheim is dat al lang geleden
hier in het kamp van Eerde,
ene Jaap een workshop gaf
en ons 'lekker-lui-liggen' leerde...
In de vleugel lagen we
op de harde grond,
strekten een arm en verlengden een been,
't was iets belangrijks da'k daar vond...
Wat goed bleek voor mijn lijf en leden,
wat mijn leven veranderen zou,
wat meer was dan 'zomaar tevreden',
werd dat wat ik al jaren wou...
Dat vak ben ik daarna gaan leren,
de naam, die eindigt dus op 'mais',
het zijn spannende bewegingslessen
en het heet doodgewoon: Feldenkrais...
Heus, je kunt daar echt wel tegen,
en je hoeft niet 'goed' te zijn,
alles wat je laat bewegen,
doe je rustig en heel klein...
Door zo'n uurtje in folkcamp Eerde,
werden Friezen ooit zo blij,
en die hebben lange tijd nog
les gehad van een collega van mij...
Dus nodig ik je graag uit voor zo'n workshop,
dan ervaar je waarover ik praat,
da's handiger dan al die versjes,
anders wordt het veel te laat...
Weer stond ik dit jaar binnen het hek van 'Het Kasteel van Eerde'. De plaats waar tegenwoordig de Internationale School gevestigd is en waar je slechts sporadisch wordt toegelaten. Alleen maar wanneer de eigenaar, Natuurmonumenten, een rondleiding of een culturele activiteit aanbiedt. Of wanneer je in het huwelijk wilt treden in die prachtige zaal op de eerste verdieping.
Folkcamp
Wij, die zo bevoorrecht zijn dat we er een weekje binnen het grote hek mogen meemaken, beseffen die positie maar al te goed.
Want de drie weken folkcamp die er door de Stichting Folkcamp Eerde worden georganiseerd, zijn altijd bomvol.
Volledig door vrijwilligers gedragen vakantie'weken' met activiteiten als zingen, muziek maken, dans en volksdans. En met 's middags de meest uiteenlopende workshops die de deelnemers zelf aanbieden.
(zie: www. Folkcampeerde.nl)
KampkrantGeke en Marianne en muziek door Rosalie
Er gingen wat vrouwen naar Feldenkrais toe
En wees maar gerust, want je wordt er niet moe
Je mocht lekker liggen languit op een mat
Ogen dicht en goed luist’ren naar Irene die schat
Voel je je benen, je knieën je neus
Je rug en je hoofd ook je armen, ja heus
Zo kwam toch je hele lijf echt aan de beurt
Je werd sloom en ontspannen en niemand die zeurt
Hela wordt wakker, nu komt een ballon
Leg op je stoel, ogen dicht geen pardon
Je moest er op zitten, heel rustig ’t komt goed
Kijk maar eens even, ik weet hoe het moet
Oh lieve hemel, toen was het echt bal
Dat ging nèt niet goed... een hele harde knal
Met een schok ieder wakker en ieder recht op
Juf had wel meer balonnen dus dat was geen strop
After de les was je “zwaar” maar voldaan
’t was nog geen tijd om naar bed toe te gaan
Het was zo relaxend er klonk soms een gaap
Ja er kunnen nog meer bij, je staat niet voor aap
Eigen lichaam en maniertjes
Ik heb er vier middagen Feldenkrais mogen onderwijzen.
Had er de kans mensen te laten ervaren hoe weinig ze zich eigenlijk van hun eigen lichaam en hun eigen maniertjes bewust zijn. Want zo vaak leven en bewegen we op een soort 'automatische piloot'. En dat kan heel lang goed gaan.
Tot het moment dat het lijf gaat protesteren en er ongemak ontstaat. Of pijn. En dan willen we liever vandaag nog van die narigheid verlost worden. En dat is niet zo simpel; je moet er zelf ook wat aan doen. Voorkomen, weten dat het ànders kan, is beter dan genezen...Ballonnen
In de mooie nieuwe ecologisch verantwoorde school was de grootste lesruimte voor ons.
Met dank aan de muziekgroep die ons die grote vloerruimte wel wilde gunnen. Wat 'n weelde. En er waren eindelijk ook de geschikte stoelen waarnaar ik stiekem al een paar jaar verlangde...Dus begonnen we met wat verkennend bezig zijn met ons eigen lichaam en de vloer onder ons. Welk contact maak je? Is dat anders als je gewoon op je rug met je benen languit ligt dan wanneer je je knieën omhoog hebt? Kun je je gewaarworden wat het verschil is?
Wat gebeurt er als je je voeten ietsie in de grond drukt? En als je die druk loslaat?
En toen?
Opeens was er een ballon die opgeblazen moest worden.
En de opdracht een stoel te grijpen en op je ballon te gaan zitten.
Het werd een heel spektakel. Na afloop werd die ervaring meteen door gebriefd aan wie er niet bij was. Wat wonderlijk dat je op een ballon kunt zitten en dat die heel blijft. Of niet. (Lees hoofdstuk Billen en ballonnen er maar op na)
Op een dikke en te korte matras
Dus waren er de tweede dag weer nieuwsgierigen. Op je rug op een dikke matras liggend die eigenlijk te kort was. Kon je niet beter gewoon op de harde vloer liggen op een handdoekje? Probeer dat uit en trek je eigen conclusie!
We deden lekker lui wat met onze armen, benen en hoofd. Merkten dat adem deel was van ons bewegen. En vonden uit dat je op meer dan één manier je benen kunt optrekken opdat je voetzolen de grond beroeren. En waar jouw voeten dan staan; jóuw gewoonte-patroon. Jouw keuze. En iedere keuze heeft een relatie tot de rest van je body.Gelukkig zitten je armen ergens in je schouders aan je romp. En je benen horen bij je bekken. Spannende dingen om bij jezelf naar op zoek te gaan. En dat allemaal op een luie manier waarbij je ook nog dreigde in slaap te vallen. En dat mocht allemaal.
Onhandige relaties?
De derde dag vertelde ons wat meer over dat bekken en de grote spieren die daar binnenin en aan de buitenkant hun werk doen. Handig of on-handige relaties met elkaar. Die grote spieren kunnen wel degelijk héél voorzichtig een boodschap doorgeven naar de uiteinden van ons lichaam. Naar onze handen en voeten opdat die doen waarvoor ze gemaakt zijn. Maar dan is het prettig als die boodschap niet onderweg tegengehouden wordt. Spanning, stress, lage rugklachten; ik hoef niemand daarover iets te vertellen. We weten het uit eigen ervaring. Toch kun je door slimmer te leren bewegen, veel voor jezelf betekenen. En dat is te leren. Feldenkrais is een vorm van bewegings-educatie, een leer-weg. Geen therapie-vorm.
Lekker lui liggen
De laatste dag van de 'Lekker-lui-liggen'-workshops lag iedereen op zijn of haar eigen buik.
We deden spelletjes met voeten, enkels en heupgewrichten. Waar zitten die eigenlijk?
En vonden uit waar de ene knie was en waar de andere. Wat de ene wilde. En de andere eigenlijk niet.Leuk hoor, dat er zoveel te ontdekken viel. Want wat een ontdekking dat je prettiger op je ene wang ligt dan op de andere. Dat een beweginkje weer anders voelt wanneer je je hoofd op je voorhoofd steunt.
En dan opeens mag je uitrusten op je zij. Je opkrullen als dat lekkerder voelt. En even zitten zoals je graag wilt en nodig hebt op dat moment.Je voorbereiden op weer een andere relatie met de zwaartekracht. Ga staan, draag je hele gewicht op je twee relatief kleine steunpunten, je voeten.
Dat het zitten aan het eind en het staan daarna, zo ànders is.
Dat je jezelf niet meer kent.
Dat lópen een heel nieuw fenomeen lijkt te zijn.
Tja, Feldenkrais wil je niet veranderen.Feldenkrais wil je eigenlijk niet eens forceren iets te leren.
Feldenkrais biedt je heel stiekemweg de mogelijkheid zèlf op onderzoek uit te gaan.
En door die ervaringen worden je brains, je hersens, uitgenodigd het voorwerk te doen dat tot andere bewegingingspatronen leidt.
Meer weten?
Meer info? Ga naar: www.feldenkrais.nl, site van de Nederlandse Feldenkrais Vereniging.
Zoek vooral naar een gecertificeerde docent.
Want helaas zijn er teveel lieden die denken dat ze, zonder zich de licensie te hebben verworven, deze methodiek kunnen onderwijzen. En meestal bieden die niet de kwaliteit die we beogen. Zoek gerust contact met me als je twijfelt.
GedichtHet geheim is dat al lang geleden
hier in het kamp van Eerde,
ene Jaap een workshop gaf
en ons 'lekker-lui-liggen' leerde...
In de vleugel lagen we
op de harde grond,
strekten een arm en verlengden een been,
't was iets belangrijks da'k daar vond...Wat goed bleek voor mijn lijf en leden,
wat mijn leven veranderen zou,
wat meer was dan 'zomaar tevreden',
werd dat wat ik al jaren wou...
Dat vak ben ik daarna gaan leren,
de naam, die eindigt dus op 'mais',
het zijn spannende bewegingslessen
en het heet doodgewoon: Feldenkrais...Heus, je kunt daar echt wel tegen,
en je hoeft niet 'goed' te zijn,
alles wat je laat bewegen,
doe je rustig en heel klein...
Door zo'n uurtje in folkcamp Eerde,
werden Friezen ooit zo blij,
en die hebben lange tijd nog
les gehad van een collega van mij...
Dus nodig ik je graag uit voor zo'n workshop,
dan ervaar je waarover ik praat,
da's handiger dan al die versjes,
anders wordt het veel te laat...
